چه کسی باور می کرد

(برای محمد رضایی تازیانی، که بسیار زود از میان ما پر کشید)

چه کسی باور می‌کرد

تو که مثل یه صخره

          محکم بودی

  بر مزارت بنویسند بمرد

چه کسی باور می کرد

حجم دستان تو

همنشین خاک گردد

و نیاید از تو دگر

        صدایی در گوش

چه کسی باور می کرد، چه کسی باور می کرد...

تو که مثل یک صخره محکم بودی

از پی چه شتابان گشتی

و سپردی به روز

همسر و عشق و فرزندانت را

چه کسی باور می کرد، چه کسی باور می کرد...

چه مگر دیدی آنجا تو

که رها کردی

قفس کوچک دنیا را

و رها گشتی

     مثل یه تازی در باد

شاید آنجا،

سخن بهتر از این بر پا بود

سخنی خوشتر از این

نعره مستانه مردم شهر

سخنی بالا تر از

         قیمت بادمجان

آری آنجا که تو رفتی

سخن بهتر از این برپا بود...